Door Albert en Else Feikje

Nederlanders zijn gierig. Het is een feit, althans, volgens vele buitenlanders. Ze letten goed op hun centen, vooral als het gaat om cadeautjes geven. Als het woord ‘gratis’ aan hun ogen voorbijschiet, loopt het water hen in de mond.

Maar klopt dit beeld van buitenlanders wel? Else Feikje en Albert gingen voor jou/ u op onderzoek!

Natuurlijk is zo’n onderzoek moeilijk op te zetten. Welke insteek moet je gebruiken?

We hebben ons onderzoek beperkt tot één bevolkingsgroep: winkeliers. Het is makkelijk te controleren of winkeliers gierig, dan wel gul zijn: geven ze iets geheel gratis aan ons, of schoppen ze ons de winkel uit?

We beten het spits af bij DA Annemiek in het winkelcentrum Zaailand. Ze lachte ons bekoorlijk toe en schonk ons zo maar, zonder enige twijfel een prachtige, peperdure tas en voegde daar een leeg cd-hoesje van een cd van René Froger aan toe (het gaat om het idee…).

Wat een gulheid. De buurman, de juwelier Swarovsky, bleek eveneens een gulle gever. We kregen zomaar een lading steentjes (waarschijnlijk weinig waard, maar wat glinsterden ze mooi!). Zou Nederland dan toch een vrijgevig land zijn?

NEE!! Bij de volgende winkel (we zullen geen namen noemen maar het rijmt op Schmpfobrigado) werden we keihard de zaak uitgegooid! Ze smeten nog een paar keramieken eendjes naar ons hoofd, maar die vielen te pletter tegen de roltrap. Ach, dat was beter dan niks.

Niks. Dat was precies hetgeen dat we kregen bij de volgende winkel, wiens naam wel heel erg op die van ons allergeweldigste schoolband lijkt. Gelukkig was daar vlakbij de Ici Paris XL, waar we twee welriekende parfumsampletjes kregen. Er bestond dus toch nog enige goedheid in deze wereld. Daar tegenover werden we al helemaal overladen met spullen. De Bart Smit was zo vriendelijk om ons twee Jetix-spulletjestassen te geven, met daarin lego, koekjes, een berenmuts, kinderdrankjes en een kleurplaat. Gulheid alom!

Na een welverdiende pauze -gratis dingen krijgen is ook zwaar!- togen wij vol goede moed en vertrouwen in ons gulle kikkerlandje naar de met rotzooi gevulde oranje winkel naast de Blokhak. Die MOESTEN toch wel iets voor ons over hebben? Nee dus! Zonder enige schaamte werden wij met lege handen de winkel uitgestuurd. Nog in shock van deze teleurstelling hoopten wij op een betere afloop bij 4 andere winkels, waarvan we de namen ook niet mochten noemen. Dat begrijpen wij, want wij zouden ons ook schamen voor zulke gierigheid: nogmaals Nada Njente Noppes.
Met niet meer dan een klein vonkje hoop beproefden wij ons geluk nog een maal in de Perry Sport…En dat werd beloond! Met een gigantische tennisposter over de arm vertokken wij weer mij good old Perry.

Onze buit?

-tas
-leeg cd-hoesje Rene Froger
-fonkelsteentjes
-2 parfumsampletjes
-lego
-koekjes
-berenmuts
-kinderdrankjes
-kleurplaat
-tennisposter.

[Klik hier om terug te gaan naar artikelen]